Difference between revisions of "Juli 2008, Verrassend in elk opzicht"

Revision as of 12:57, 1 August 2008

Alpha

Het begon rustig, niet veel mensen waren er. Maureen leek aangeslagen. Waarom wist ik toen nog niet. Later werd het allemaal een stuk duidelijker. Even later Troll aangesproken over dat ik graag wel eens Cliath zou willen worden en aangezien hij nu Den Father is hoe we daar iets aan zouden gaan doen. Er waren geen mensen die voor me konden spreken, want die zijn allemaal gesneuveld. Dus ik moest mezelf opnieuw bewijzen. Dit is niet zo erg want ik wist van mezelf dat ik dat wel kon. De schrik kwam pas toen Maureen een mededeling deed. Ze vond dat ze niet meer geschikt genoeg was om door te gaan als Alpha van het Blauwe Pels Sept. En legde haar functie neer. Dit bracht een hoop heisa met zich mee. Veel geschreeuw heen en weer en niemand dacht meer aan Maureen. Alleen dat ze het niet kon maken om haar positie neer te leggen. Toen de mensen begonnen te beseffen dat er een nieuwe Alpha moest komen stapte Mika, Get Ragabash Homid Cliath als eerste naar voren, en claimt de positie. Hij leek er in zijn eentje te staan, tot Laurence naast hem kwam staan. Laurence, Children of Gaia Ahroun Homid Cliath. Toen waren er 2. Het werd spannender. Trey bleef announcen, wat die altijd doet: “Zijn 2 Cliaths het beste wat het Blauwe Pels Sept kan geven?” vroeg hij aan de menigte. Toen stapte de eerste Fostern naar voren. Eowyn (dacht ik), Fianna Theurge Homid. Hoogzwanger en toch doet ze het. Kwam het door ergernis of dacht ze dat die andere 2 het echt niet konden? 2 Cliaths en 1 Fostern. “Is dit alles?” vroeg Trey nog een keer. Toen besloot Conny ook naar voren te stappen. Wie kent hem niet, Conny, Bonegnawer Theurge Homid Fostern. Trey begon te de challenge uit te leggen (dit is hoe ik heb het ervaren, het zouden andere woorden kunnen zijn geweest): “Een Alpha is een volhouder, een strijder, die tot het bittere eind doorgaat voor zijn Sept. Degene die het langst blijft staan is de nieuwe Alpha.” Eowyn, trok zich eervol terug uit de challenge vanwege haar zwangerschap volgens mij. Laurence, Mika en Conny stonden er nog. Het zag er vreemd uit. Een soort dans. Mika wachtte een beetje af terwijl Conny, Laurence buiten de ring duwde. Mika probeerde wat te doen maar Conny was hem te slim af en werkte hem ook buiten de ring. Conny is de nieuwe Alpha. Trots als een Alpha stond die daar. In Krinos, huilend naar de maan, met zijn arm hoog geheven. Laurence wordt als Beta aangewezen.

Nog meer challenges

Dat was niet de enige challenge van de avond. De maand ervoor zijn er veel moedige strijders gesneuveld in het gevecht met de Abomination. Hierdoor kwamen er veel posities vrij. Omdat Conny ook een positie had en nu Alpha werd moest iemand zijn taak over nemen. De nieuwe Keeper of the Lands is Jamie geworden. Eowyn die zich eervol had terug getrokken uit de Alpha challenge heeft de nobele taken van Ritemaster en Elder Theurge op zich genomen. Xavier is volgens mij nog steeds de Elder Philodox. En Ghost is de Elder Ragabash voor zover ik weet. Trey had de rol van Challenge Master op zich genomen omdat de huidige er niet was. Ik weet ook niet meer wie dat is. Troll is de huidige Den Father en Laurence daagde hem uit. Hier moet volgens mij nog een challenge voor gedaan worden. De huidige Denmother is Bridget. Maar die is er al een tijdje niet meer geweest. Nu Spazz is vertrokken heeft Olle de positie van Warder op zich genomen.

Dan komen we bij de Elder Ahroun challenge. Jack, dé Ahroun van het Blauwe Pels Sept heeft zijn leven gegeven voor ons. Dat betekende dat de positie voor Elder Ahroun openstond. 3 krachtige Garou stapten gelijk naar voren. Dit waren Vladimir, Shadowlord Ahroun Metis Cliath, Laurence, zie bovenstaande en Troll, Children of Gaia Ahround Homid Cliath. 3 Cliaths, 3 Ahroun, 3 van de sterkste strijders van het Blauwe Pels Sept. De opdracht was simpel. Er zit een bane in het Grotius College. De bane heeft een hoorn. Degene die de hoorn naar de Caern brengt is de nieuwe Elder Ahroun.

De Challenge

De 3 Ahroun vertrokken van de Caern en liepen richting het Grotius. Ik volgde ze en vroeg aan Troll of ik meemocht. Hij vond het niet zo’n goed idee maar in het kader van mezelf bewijzen haalde ik hem over. Aangekomen bij het skateparkje waar het tuig een beetje skate en hangt gingen we ongezien de Umbra op. Troll bleef nog even achter waar hij blijkbaar een Cub vond. Hij besloot haar mee te nemen en dat ging (met moeite) Het was vreemd. Het leek op het skatepark maar op een vreemde manier. Er stonden brandende olievaten die op ontploffen stonden. Troll besloot een van die vaten om te trappen. Hierdoor gingen alle spiritis ineens 1 kant op. Dus wij besloten ze te volgen. Van de een op de andere stap stond we op een grasveldje. Met zijn 3en. Troll en de Cub konden we niet zien. We hoorden ze wel, maar zagen ze niet. Wij stonden vast, rug tegen rug, klaar om uit te halen. Voorbereid op alles. Troll bleef schreeuwen en erger. Na een paar momenten die een eeuwigheid leken te duren stond we ineens in het Grotius. In een klaslokaal waar de bane ook was. We wilden hem aanvallen maar we hadden er de wilskracht niet voor. Hij beval ons te gaan zitten. En we luisterden. Alsof we niet anders konden. De bane begon te praten en probeerde ons tegen elkaar op te zetten. Troll en de andere Cub begonnen tegen elkaar te vechten. En voor het eerst kreeg Troll een Cub wel neer, nu niet eens met de bedoeling. Ze was wel irritant maar hij kon er niets aan doen. De bane ging op Vladimir af en hij was gelukkig sterk genoeg om de verleiding te weerstaan om ons aan te vallen. Laurence gebruikte al zijn wilskracht om los te breken van de grip van de bane, maar het lukte hem gewoon niet. Ik probeerde hetzelfde, hij zit niet in me hoofd, hij zit niet in me hoofd, ik ben sterker, ik ben sterker, ik ben sterker, hij zit niet in me hoofd, ik ben sterker. En ik brak los. Los van de grip van de bane. Ik begon stukken uit hem te trekken, mijn klauwen diep in hem, hij had geen kans. Hij probeerde het nog, hij probeerde nogmaals Vladimir tegen mij op te zetten maar dat lukte niet. Ik beet in zijn strottehoofd, ik rukte zijn arm kapot, ik trok zijn hoofd eraf. Hij bleef maar doorgaan. Tot ik het doorhad. De hoorn. Na wrikken en draaien, na mijn klauwen in zijn schouder te hebben gestopt lukte het. Ik had de hoorn. En de vloek van de bane hield op, en de 2 andere sprongen boven op hem. Voor wat er nog van over was dan.

Ik had hem. Ik besefte het zelf nog niet. Maar nu kwam het gevaarlijkste. Vertrouwde ik deze Ahroun genoeg of moest ik wegwezen. Laurence zou nooit proberen die hoorn af te pakken, dat is 1 veilig. Troll keek naar me, keek naar de hoorn, keek weer naar mij. “Je mag het proberen.”: zei ik. “Maar dat gaat je toch niet lukken.” En op de een of andere manier besefte hij het. En toen wist ik. 2 veilig. Ik blijf bij de groep. Want in je eentje is het te gevaarlijk. Alleen was het nog uitkijken voor Vladimir. Eenmaal terug buiten zaten we in een soort van woonwijk, die oneindig lang leek te duren. Zoekend naar een weg terug. Ogen in mijn rug, opletten wat de rest doet. Het leek een doolhof, Vladimir werd steeds onrustiger. En liep steeds meer mijn kant op. Hij sprak me aan: “You are still a cub, and that horn belongs to me.” Laconiek reageerde ik en zei: “You try and take it from me then”. Hij sprong op me af maar ik was al weg. Zo snel als ik kon. Ik bleef rennen.

De weg terug

Toen ik stopte om achteruit te kijken of de kust veilig was keek ik pas een beetje om me heen. Ik was in een soort luxe woonwijk. Maar ik kon de kerk zien. Dat is mooi. Dan loop ik gewoon naar de kerk toe dacht ik. Maar hoe meer ik het gevoel had dat ik goed liep, hoe meer ik het spoor bijster raakte. Toen kreeg ik een geniaal idee. Ik ga over de daken heen. Met een enorme sprong kwam ik op het dak terecht en begon te rennen. Maar alweer, hoe harder ik rende, hoe verder weg de kerk was. Toen vond ik het genoeg geweest. Een wijze oude Theurge heeft mij ooit uitgelegd over hoe je snel op sommige plekken kunt komen op de Umbra. Dus ik begon heel hard te denken aan een kerk, een kerk, een kerk, een kerk, een kerk.

Ik draaide me om, en daar was die, de kerk. Maar niet de kerk die ik bedoelde. Het voelde hier niet prettig, er bewogen dingen achter de ramen en ik sprintte snel weer weg. Hier kom ik nog wel een keer terug. Maar dan met het Sept. Ok, hoe kom ik hier weg. Denken, denken... De Koornbeurs! Denken, denken... En ja! Ik draaide me om en daar was de Koornbeurs. Opgelucht als ik was ben ik Granum gaan bezoeken en heb hem in naam van ons Sept een geschenk gebracht. Hij was er zeer tevreden mee.

Mensetende cubs, wat moet je ermee?

Toen ik uit de Koornbeurs liep was het eerste wat mij opviel dat er in razende vaart een jonge wolf en Olle in Hispo keihard aankwamen rennen. Olle duidelijk achter de cub aan. Ik nam het een voor een spel en ging terug naar de Caern. Eenmaal aangekomen op de Caern had niemand echt door wat er aan de hand was. En ik ging ook niet echt aan iedereen vertellen de de cub de Elder Ahroun challenge had gewonnen. Daar kwamen ze vanzelf wel achter. Beetje gesproken met de Riders. Die hadden een rustig avondje op Olle na. Die bleef de hele avond op de Caern. Alles te regelen. Dat respecteer ik wel. Hij schreeuwt af en toe wel hard maar hij bedoeld het wel goed. Hij vertelde mij ook over een cub, genaamd Wandering Paw, die mens had gegeten die avond. Ik besloot om even te gaan praten met hem, wat hem hier brengt en wat nog meer. Leuk om te zien dat ik vroeger ook zo was. Niet kunnen praten, niet kunnen drinken, niet kunnen shiften. Vreemd hoeveel je leert in een jaar. In ieder geval heeft Troll gevraagd of ik hem wat dingen kan bijleren. Troll denkt dat ik dat beter kan om een of andere reden.

Rite of Passage

En toen was het tijd voor mijn rite. Na een jaar lang cub te zijn geweest was het tijd voor me om de volgende rang te behalen. Conny en Troll zeiden een hoop mooie dingen waar ik echt trots op ben. 2 Ahroun hielden me vast, terwijl 1 van de nieuwe Ahroun zijn klauwen scherpte. Na een uithaal midden op mijn borst kon ik gaan staan em mijn Garou naam aanhoren: Hornbreaker, Elder Ahroun van het Blauwe Pels Sept. Ik hoop dat ik ooit waardig genoeg ben om in de voetsporen te treden van Jack.