How the Crown of Holland was retrieved

Hoe we de kroon weer terugvonden.

Verslag geschreven door Harendotes Dawnstalker met aanvullingen van Jamie.

Nadat Pieter ons menigmaal had lastig gevallen, waren we op het idee gekomen om dan maar zijn voetstappen te traceren. We wisten dat hij de kroon in een herberg verstopt zou hebben. Delft heeft veel herbergen, maar geen van diegene die we bezocht hadden had wat we zochten. Zijn voetstappen nagaan, hadden we al eerder gedaan zonder succes, maar dit keer gingen we een poging doen om terug te gaan in het verleden. De laatste keer dat ik dit gedaan had, was met leden van de Fangs of Valor en Pawnbreaker. Toen hadden we weinig problemen. Voor de zekerheid vraag ik een aantal leden van het sept om mee te gaan. Meer man zien en kunnen meer. Zo gingen we op pad.

Op de plek waar we de ‘grafkist’ van Pieter was gevonden, geraakten we in een umbra-gedeelte waar we zagen wat de laatste momenten van Pieter waren. Zo konden we zien dat hij in een bijgebouw van de herberg waar later de Gist kwam een buidel verstopte waarna hij van achteren neergeslagen werd. Echter de tijd liep anders en nadat we de klap op het hoofd hadden ervaren, ging het mis. We kwamen in de tijd van de Romeinen terecht. We zagen hoe Carnivoor ontdekt werd en wat de voorbereiding voor de bescherming van Delft waren.

Ik was er verheugd om dit allemaal te mogen meemaken, echter we waren niet alleen. Tot onze grote schrik bleek niemand anders dan de abominatie bij ons te zijn. Al snel bleek dat hij ons niet fysiek kon raken. Dat weerhield hem niet om ons tot in de eeuwigheid te bedreigen. Tot in de eeuwigheid; want we konden niet weg uit deze tijd. We zaten in hetzelfde schuitje en we moesten afwachten tot een bepaalde gebeurtenis, zoals dat nu eenmaal gaat met tijd. We konden zien hoe Gladius Vectra kamp op liet zetten, brieven schreef; de voorbereidingen vorderden gestaag.

Het grote ritueel om Delft te beschermen. Één man en twee vrouwen in witte gewaden. Een cirkel van klimop met daarbinnen, runenstenen, wierook, arcane-kaarten, kaarsen, inktvisskelet. Buiten de cirkel 4 stenen in het Oosten rechtopstaande steen (maat baksteen), Noorden een korte vierkante steen (maat halve grote baksteen), Westen een grote rechtopstaande steen (maat grote baksteen), Zuiden liggende steen (maat baksteen). De man loopt om de cirkel heen met een kaars en blaast hem dan uit. Vervolgens roept hij “Martin Dawnstalker, kom tot mij”. Martin wordt door de barrière heen getrokken. Dit is onze eerste schok. Ze grijpen hem fysiek vast ,wat de tweede schok is, want voorheen was contact niet mogelijk. “Aan de ijzige kou van het noorden” wordt hij geofferd. Zijn keel wordt opengesneden en zijn bloed loopt over de steen. [Ontsteltenis bij de man en de twee vrouwen: "Deze is niet goed!"] Zijn lichaam wordt oneerbiedig in een geul gedumpt. Iedereen is nu ontsteld. Rain is de volgende. “Kom tot mij Rain Gryffith”. “Aan de ijzige kou van het noorden”. Aeblin O’bairre word “Aan het westen, bij de kracht van de aarde en de mensen” geofferd. Maureen de Zwart weet de sommering te weerstaan. Lightning Caller is de volgende. Hij wordt aan “Het zuiden van het vuur (en de woede)” geofferd. Jamie wordt gesommeerd maar weet te weerstaan. Stalks the wild wordt “In de naam van het oosten en de lucht” “Laat deze cirkel nu kompleet zijn en Delft veilig zijn. De buitenste ring is veilig.” Het leek een ritueel om carnivoor te binden. “Laat de boodschapper de stenen brengen.” Nu is de binnenste ring aan de beurt. Deze volgorde is anders. “Archibaldes Geraldes Griffin [Wilhelmus?, het is in elk geval de abominatie, drie pogingen zijn nodig om hem succesvol te offeren. En ik weet heel zeker dat hij voor Jamie is geofferd.] noorden van de ijzige kou “Bij de kracht van de aarde en de mensen en het westen” Maureen de Zwart “In de naam van gaia laat het westen van Delft veilig zijn” Dan word ik als laatste gesummomeerd, ik probeer nog zoveel mogelijk te noteren, maar ook ik moet eraan geloven. Ik word geofferd aan het Oosten van het mystieke en de geesten. Als mijn bloed over de laatste steen loopt, hoor ik de man die het ritueel leid zeggen:”Zolang er garou in Delft zijn, zal Delft veilig zijn”.

We komen bij in een kleine donkere vochtige kamer. Drie vrouwen komen bij ons kijken, ze vragen zich af wat we daar doen. Blijkbaar is er een discrepantie in de tijd. Want hoe kunnen we nu geofferd zijn, als we nog niet eens geboren waren. Ze geven ons de mogelijkheid om ons te bewijzen en weer in de juiste tijd uit te komen. Anders zijn we van hun. Dat bevalt me allerminst. Ik heb geen behoefte om in de eeuwige schemering te moeten verblijven als slaaf van het diegene die met het lot ‘spelen’. We moeten een raadsel oplossen. I split 1 into 5, I am the circle that few spy. I am the path that breaks and gives. I’m the bow that no men will bend. We zijn er na lang delibereren uit dat het regenboog moet zijn. We kunnen de ruimte uit en komen via een nauwe gang op een plek waar wat later blijkt de Bataven en Romeinen zijn. We schijnen bij de Protectie-oorlog te zijn aangekomen, we proberen om de twee groepen tot een overeenkomst te laten komen. Het resultaat is matig.

We komen weer in een kamertje terecht en weer krijgen we een raadsel. Dit raadsel is lastiger. Maar we weten het op te lossen. We kunnen de kleine vochtige ruimte weer uit en komen bij een vrouw en een smid uit. Hij heeft net de kroon van Holland gesmeed. De vrouwelijke silverfang verlangt van ons dat we het ritueel om alle spirits van Holland aan de kroon te binden uitvoeren. Gelukkig heeft Maureen heel goed de aantekeningen hierover gelezen, dus zal deze cliath glasswalker theurge het ritueel uitvoeren. Zij leidt het ritueel, de rest zal de spirits representeren en oproepen. De gedachte dat voornamelijk allochtonen de Nederlandse spirits als handel, water en de levende wezen representeren en aanroepen is niet echt geruststellend, maar het resultaat mag er zijn. Ik offer de silverfang op het hoogtepunt. Met het bloed dat uit het hart van de vrouwelijke Wintersnow-telg over de kroon stroomt, vervolmaakt het ritueel. De kroon van vrede is af en zal voor altijd gebonden zijn aan huis Wintersnow.

Na het volgende raadsel komen we bij de sleutel van Delft. De kroon is aangepast zodat ook een kinfolk de kroon kan dragen. Als dank voor deze dienst krijgt Delft uit handen van de vrouw van de graaf van Holland (Magaretha van Beieren?) de sleutel van Delft. Hiermee heeft Delft zeggenschap over de spirits van Delft. Het bestaat voornamelijk uit een reeks beleefdheden over en weer: “Wij zullen de sleutel van Delft bewaren en zijn voor de eeuwigheid dankbaar.”

Het volgende raadsel is aanzienlijk pittiger. Maar gelukkig weten we ook deze keer de goede oplossing.

We komen in een ruimte waar Willem de Vde, wiens vader keizer van Duitsland is, de kroon draagt en de kersverse troonopvolger is van de graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen. (Voor de duidelijkheid een stukje geschiedenis Willem de VI is kinderloos gestorven wat zijn zus Margaretha van Beieren erfgename maakte. Willem V is dan nog erg jong; aanhangers van de gravin en de troonopvolger maken ruzie: de hoekse en kabeljouwse twisten, steden, burgers en adel kiezen partij. Uiteindelijk doet Margaretha in 1354 afstand van de troon. Tijdens een feest in 1358 werd graaf Willem V volgens bronnen uit die tijd plotseling krankzinnig (al is het mogelijk dat hij gewoon dronken was). Tijdens een toespraak stak hij onverwachts één van zijn gezellen dood. Zijn jongere broer Albrecht van Beieren liet Willem V opsluiten in een kasteel in Le Quesnoy (Henegouwen) en nam de honneurs waar.) Weer terug naar het verhaal in de schemerzone. De rijke ambachtslieden willen de invloed van de adel op de nieuwe heerser inperken en vragen om diens steunbetuiging. De adel is het hier natuurlijk niet mee eens. Ze proberen in de gunst van Willem de Vde te komen en ruziën in zijn bijzijn. Als iedereen weggaat blijft er één adellijke vrouw die nog niets gezegd heeft achter. Ze benadert hem met een duidelijk doel, hem. In een onbewaakt moment bijt ze hem in de nek. Dit is duidelijk een vampier die haar invloed op de nieuwe heerser wil laten gelden. Voordat ze het doorheeft, bijt hij haar terug en drinkt haar leeg. Dit fenomeen is ook wel beter bekend als diaboliseren. Wat de heerser vormt tot een machtige en gevaarlijke vampier. Als hij zijn dorst gelest heeft is hij klaar om de strijd aan te gaan. “De aanval op de garou zal beginnen!”.

We komen mogelijk een voorvader van Pieter tegen, deze probeert Delft te ontvluchten. Een aantal vampieren zit achter hem aan. Tijdens het gevecht blijkt al snel dat het geen watjes zijn. We weten de man uit het gevecht te loodsen en de vampieren uit hun lijden te verlossen. Nadat Jamie professor Dawnstalker en de man in veiligheid heeft gebracht, vertelt de laatste het volgende: "Carnivoor is opnieuw gevangen en zit in zijn kooi. Van Beieren zag dat de Garou verzwakt waren en greep zijn kans. Zijn bloedzuigers zijn te sterk voor de Garou. De Caern is leeg en verborgen. Er is geen sept meer in Delft." Er volgt weer een raadsel.

We krijgen het verbergen van de kroon en de sleutel en de moord op Pieter te zien, zoals we die al eerder zelf beleefden, maar nu in de chronologische volgorde.

Weer een raadsel een bijzonder lange dit keer.

Never speaking, still awake,

Pleasing most when most I speak,

The delight of old en young,

To whom I speak without a tongue.

Naught but one thing can confound me,

Many voices joining round me;

Then I fret and rave and gabble,

Like the laborers of Babel.

Now I am a dog or cow,

I can bark or I can low,

I can bleat or I van sing,

Like the warbles of the spring.

Let the love-sick bard complain,

And I mourn the cruel pain;

Let the happy swain rejoice,

And I join my helping voice;

Both are welcome, grief and joy,

I with either sport and toy.

To a lady I am stout’

Drums and trumpets bring me out;

Then I clash and roar and rattle,

Join in all the din of battle.

Jove with all his loudest thunder,

When I’m vexed can’t keep me under;

Yet so tender is my ear,

That the lowest voice I fear;

Much I dread the courtier’s fate,

When his merit’s out of date,

For I hate a silent breath,

And a whisper is my death.

We bestuderen deze tekst goed. Blijkbaar nemen we onze tijd, want wat schets onze verbazing; Archibaldes, de abominatie komt tevoorschijn en bemoeit zich ermee. Het antwoord Echo creëert een spiegelende schijf. We springen zo snel mogelijk door de schijf. Archibaldus krijgt als eerste de sleutel en kroon te pakken, die Pieter in de umbra verstopt heeft. In de chaos die het gevecht heet, proberen we de abominatie de baas te worden. Hij smijt ons alle kanten op. Stalks the wild wordt in twee klappen bewusteloos geslagen en het ziet er naar uit dat de fiana de volgende zijn. Gelukkig is het de dag van de heilige St. Patrick, want de fiana hebben al het geluk in de wereld. Terwijl Jamie de benen van de abominatie probeert eraf te bijten, gebruikt LightningCaller een steen, waardoor de abominatie in lupus gedwongen wordt. Zo’n verandering moet vast lang geleden voor hem zijn geweest. Waarschijnlijk wist hij geeneens dat dat nog mogelijk was. Ik grijp de kroon en de sleutel die nu op de grond liggen en probeer ze zo snel mogelijk in veiligheid te brengen. Hierdoor mis ik de afloop van het gevecht, maar de kroon is nu eenmaal belangrijker. We stappen van de umbra af en maken dat we wegkomen uit de gist.

In hun zoektocht naar de sleutel hebben deze garou hun leven gegeven voor de bescherming van Delft. Zij zijn verbonden met de gevangenis en met de stenen. Dankzij de goede samenwerking hebben de garou voorkomen dat de sleutel en de kroon in de ‘verkeerde’ handen zijn gevallen.

-Harendotes Dawnstalker-